Borghese Galerie Schilderijen 

Mensen van over de hele wereld worden verliefd op de rijkdom van de Galleria Borghese in Rome, een centrum vol artistieke schoonheid. 

Dit gewaardeerde museum, gelegen in de uitgestrekte tuinen van Villa Borghese, herbergt een ongeëvenaarde verzameling kunstwerken, waaronder schilderijen en sculpturen.

De Galleria Borghese werd in het begin van de 17e eeuw opgericht door kardinaal Scipione Borghese, die gepassioneerd was door kunst en cultuur. 

Aanvankelijk werd het bewaard in het huis van de kardinaal nabij de Sint-Pieter, maar in de jaren 1620 werd het verplaatst naar zijn nieuwe villa buiten de Porta Pinciana-poort. 

Tegenwoordig heeft de Borghese Galerij meer dan 800 schilderijen en vele andere voorwerpen, waaronder meesterwerken van de meest bekende kunstenaars uit de barok- en renaissancetijd. 

De Borghese Gallery is vandaag de dag nog steeds een lichtend voorbeeld van artistieke genialiteit en biedt mensen een unieke kans om de luxe en elegantie van het verleden te ervaren.

Entreehal en Marcus Curtius springen in de kloof

In de uitnodigende hal van het paleis zijn oude Romeinse mozaïeken op de vloeren aangebracht die zorgvuldig afkomstig zijn uit de Thermen van Caracalla in Rome.

Er hangt ook een indrukwekkend hoog plafondschilderij in rococostijl in de hal met verschillende taferelen uit de oudheid.

Opvallend in deze zaal is een reliëfstructuur van Pietro Bernini, de vader van de beroemde Gian Lorenzo Bernini.

Het bevindt zich boven de ingang; ga gewoon met je gezicht naar de deur staan ​​en kijk omhoog naar waar de muur het plafond raakt.

Het is veel meer dan een simpele opluchting; het toont de heroïsche daad van Marcus Curtius die zichzelf in een kloof stort. 

Volgens historici creëerde een aardbeving in de vierde eeuw voor Christus de kloof in het centrum van Rome.

Om de oorzaak van deze kloof te achterhalen, raadpleegden de Romeinen een augur, die zei dat de goden van de Romeinen eisten dat ze deze zouden vullen met hun kostbaarste bezittingen. 

Marcus Curtius antwoordde dat moed het meest waardevolle bezit van Rome was. 

Als blijk van dit geloof besteeg hij zijn paard, trok zijn wapenrusting aan en sprong in de kloof die zich om hem heen sloot en Rome redde.

Het portretteert Marcus Curtius die op beroemde wijze in een afgrond duikt, wat veel meer is dan een eenvoudig reliëf. 

Jongen met een fruitmand door Caravaggio 

Caravaggio's 'Jongen met een fruitmand' is een uitstekend voorbeeld van zijn originele schilderbenadering van Caravaggio en zijn vermogen om gewone voorwerpen een verbazingwekkend gevoel van diepte en schoonheid te geven. 

Dit kunstwerk uit 1593 in kamer VIII van de Borghese-galerij faalt altijd om toeschouwers te charmeren met zijn details en diepe emotionele impact.

De foto toont een jonge jongen met een mand vol sappig fruit, met zijn ogen recht op de schilder gericht. 

Het schilderij is een complex samenspel van contrasten en subtiliteiten.

Met zijn rode wangen en zachte gelaatstrekken die charme en vriendelijkheid uitdrukken, is het gezicht van de jongen een studie van de onschuldige kindertijd. 

Zijn uitdrukking vertoont echter ook een spoor van kattenkwaad, een weten dat zijn jonge leeftijd negeert.

Caravaggio's beheersing van licht en schaduw is in elk deel van de foto aanwezig, van de kleine stemmetjes op het gezicht van de jongen tot het prachtig gestructureerde oppervlak van de vruchten. 

De interactie van licht en schaduw creëert een gevoel van diepte en dimensie, waardoor de toeschouwer wordt verleid om te blijven staan ​​en elk detail in zich op te nemen. 

De vruchten, nauwkeurig afgebeeld, zijn realistisch en hebben symbolische betekenissen die verband houden met de vluchtige aard van jeugd, vruchtbaarheid en overvloed. 

Door de directe blik van de jongen nodigt het schilderij uit tot reflectie over de kortstondige kwaliteiten van schoonheid en de blijvende schoonheid van de natuur.

‘Jongen met een fruitmand’ is prominent aanwezig in zaal VIII van de Galleria Borghese, naast andere prachtige stukken uit de Italiaanse renaissance en barok. 

Jonge Sint Johannes de Doper 

Dit schilderij is een prachtig meesterwerk, gehuisvest in kamer VIII van de Borghese Galerij, en symboliseert de revolutionaire techniek en diepe emotionele diepgang van de kunstenaar. 

Dit krachtige schilderij van de kinderheilige uit circa 1602 illustreert Caravaggio's ongeëvenaarde vaardigheid in het vastleggen van de menselijke vorm met buitengewoon realisme en levendige intensiteit.

De heilige wordt afgebeeld als een jonge jongen met lang golvend haar en een bedachtzame uitdrukking, staande in het middelpunt van de compositie. 

Zijn lippen zijn gescheiden alsof hij in gebed of gedachten is, en zijn blik is naar boven gericht. 

Het dramatische spel van licht en schaduw benadrukt zijn gelaatstrekken. 

Het geeft de ernst van het moment weer en toont Caravaggio's vaardigheid in het weergeven van texturen en het creëren van een gevoel van leven en aanwezigheid door het contrast van licht en donker.

Elk element van de foto toont het effectieve talent van Caravaggio, van de gevoelige weergave van

De gelaatstrekken van Sint-Jan tot de delicate texturen van zijn huid en haar. 

De afbeelding “Jonge Sint-Jan de Doper” bevat betekenis en symboliek. 

In de christelijke iconografie is Sint-Jan vooral belangrijk als voorouder van Christus, die morele zuiverheid en spirituele verlichting vertegenwoordigt. 

Zijn jeugd en onwetendheid dienen als herinnering aan de mogelijkheid van verlossing en de transformerende kracht van het geloof.

Dit schilderij bevindt zich tussen andere meesterwerken uit de Italiaanse renaissance- en barokkunst.

Sint-Hiëronymus door Caravaggio

De Sint-Hiëronymus van Caravaggio, gehuisvest in zaal VIII van de Galleria Borghese, is een krachtige weergave van de heilige in een staat van eenzame contemplatie. 

Dit meesterwerk, gemaakt tussen 1605 en 1606, demonstreert Caravaggio's beheersing van licht en schaduw, zijn vermogen om sterke gevoelens op te wekken en zijn brede kennis van de menselijke psyche.

De heilige Hiëronymus wordt afgebeeld als een oud en somber persoon, verzonken in reflectie, met zijn blik strak gericht op het kruis dat hij vasthoudt, als weerspiegeling van jaren van toewijding en meditatie.

De contouren van zijn gezicht – de plooien van zijn wangen en de rimpels in zijn voorhoofd – worden benadrukt door de dans van licht en schaduw.

De figuur van St.Jerome is met verbazingwekkende nauwkeurigheid en detail geschilderd; elk haartje op zijn draderige baard en de natuurlijke plooien van zijn huid worden subtiel weergegeven, waardoor het schilderij een gevoel van diepte en authenticiteit krijgt.

De compositie, geplaatst tegen een donkere achtergrond, is eenvoudig maar krachtig, waarbij de sterke contrasten van licht en donker het thema van introspectie versterken.

Dit trekt de kijker effectief mee in de spirituele reis en interne strijd van de heilige, waardoor “St. Jerome” een diep symbolisch werk dat verzoening en spirituele verlichting overweegt.

Palafrenieri van Caravaggio 

Tegenover de heilige Hiëronymus staat een grote foto genaamd Palafrenieri met daarop Maria, de moeder van Jezus, en Anna, de moeder van Maria.

Oorspronkelijk gemaakt voor de Sint-Pietersbasiliek in Rome, werd het stuk afgewezen omdat het te extravagant was.

Het kunstwerk toont Maria in een laag uitgesneden kledingstuk, dat als ongepast wordt beschouwd voor de Maagdelijke Moeder, en Jezus met rood haar, een controversiële keuze vanwege de negatieve connotatie ervan in de kunst. 

Ten slotte heeft Mary's moeder, Anne, een enigszins gestoorde uitdrukking.

Na kleine aanpassingen kwam kardinaal Scipione Borghese tussenbeide en kocht het kunstwerk tegen extreem lage kosten.

De afbeelding van Maria en Jezus die een slang onder de voeten vertrappelen, vertegenwoordigt hun verzet tegen Satan, waarbij Maria's huid er leerachtig uitziet en haar ogen gevuld zijn met woede.

David met het hoofd van Goliath

David met het hoofd van Goliath, dat wordt bewaard in kamer VIII van de Borghese-galerij, is een portret van de bijbelse figuur David, geschilderd ergens rond 1610.

Op het schilderij wordt David afgebeeld als een jonge man met een droevige blik die in het midden van de compositie staat, met het afgehakte hoofd van de Filistijnse reus Goliath in zijn handen.

De dramatische en gespannen sfeer die door licht en schaduw wordt gecreëerd, benadrukt het scherpe contrast tussen de gruwelijke dood van Goliath en de jonge onschuld van David.

Zijn glimlach weerspiegelt beide kanten van het moment – ​​de vreugde van de overwinning, gecompenseerd door het gewicht van het nemen van iemands leven – als een van triomf en spijt.

De figuur van David bevindt zich tegen een donkere achtergrond in de eenvoudige maar effectieve compositie van het schilderij, waardoor de intensiteit van de scène wordt verhoogd.

Het schilderij is rijk aan symboliek en betekenis en vertegenwoordigt thema's als moed, heldendom en de triomf van het goede over het kwade.

Als een van de meest iconische verhalen in de Bijbel heeft het verhaal van David en Goliath het publiek al eeuwenlang in verrukking gebracht, en Caravaggio's krachtige interpretatie brengt het verhaal tot leven. 

Zieke Bacchus door Caravaggio

Sick Bacchus”, een opmerkelijk werk van Caravaggio, behoorde ooit toe aan Scipione Borghese en biedt een meeslepend kijkje in de psyche van de kunstenaar. 

Het schilderij stelt Bacchus, de Romeinse god van de wijn, de vruchtbaarheid en de landbouw, voor in een staat van ziekte en vermoeidheid, die mogelijk een weerspiegeling is van Caravaggio's eigen strijd tegen middelenmisbruik, met name alcoholisme. 

De afbeelding is opvallend levendig en toont Bacchus met een realisme dat weinig aan interpretatie overlaat. 

Dit stuk, een olieverf op doek, geldt als het laatste werk van Caravaggio voordat bezoekers doorgaan naar de sculpturen van Bernini in Zaal VIII, wat een overgang markeert van de meester van de barokke schilderijen naar een andere vorm van artistieke expressie.

De afzetting door Rafaël

Raphael's 'The Deposition', gehuisvest in kamer IX van de Borghese Galerij, is een vroeg 16e-eeuws meesterwerk dat het diepe verdriet en de schoonheid van de momenten na de kruisiging van Christus vastlegt. 

Het schilderij toont op meeslepende wijze Maria, Johannes de geliefde discipel, en Maria Magdalena die zachtjes het levenloze lichaam van Christus van het kruis laten zakken, hun uitdrukkingen geëtst door diep verdriet. 

Raphael's uitstekende gebruik van kleur, licht en schaduw versterkt de indruk van oprechtheid en eerbied en geeft de figuren een zachte, etherische gloed, wat bijdraagt ​​aan de emotionele impact van het schilderij.

Elk compositieonderdeel is zorgvuldig geplaatst om een ​​gevoel van helderheid en eenheid te geven, waardoor het geheel harmonieus en evenwichtig is.

De afbeelding symboliseert en brengt thema's als verlossing, opoffering en de overwinning van hoop op hopeloosheid over. 

Bezoekers worden aangemoedigd om de eeuwige werkzaamheid van liefde en vergeving en het diepgaande mysterie van de opstanding en dood van Jezus te onderzoeken. 

Dame met eenhoorn door Raphael

Dit schilderij, gemaakt in 1760, verworven door de familie Borghese in 1506, werd aanvankelijk niet erkend als een werk van Raffaello totdat het in de 19e eeuw werd gerestaureerd.

Destijds was het onduidelijk of de foto van Raffaello was, aangezien de naam van de kunstenaar er pas aan werd verbonden nadat deze in de 19e eeuw was gerestaureerd.

De identiteit van de vreemde dame is nog steeds onbekend en niemand weet echt wie ze zou kunnen zijn.

Deze vrouw op het schilderij houdt een eenhoorn vast, een symbool van maagdelijkheid, en staart de toeschouwer rechtstreeks aan.

De pose en setting doen denken aan Leonardo da Vinci's 'De dame met de hermelijn', wat suggereert dat Raffaello inspiratie putte uit Leonardo's werk.

Historici geloven dat Raffaello na verschillende onderzoeken besloot een oorspronkelijk bedoelde hond te vervangen door een eenhoorn in de armen van de vrouw, waardoor een nieuwe laag van intriges en complexiteit aan het kunstwerk werd toegevoegd.

Diana en haar nimfen door Domenichino 

Dit meesterwerk van Domenichino, gelegen in kamer XIV van de Borghese Galerij, neemt je mee naar het prachtige rijk van de Romeinse legende.

Dit prachtige portret van de godin Diana en haar nimfen, geschilderd in het begin van de 17e eeuw, belichaamt perfect de tijdloze schoonheid en gratie van het goddelijke.

In het midden van de compositie staat Diana, de godin van de jacht, met een pijlenkoker over haar schouder en een boog in de hand.

Om haar heen zijn nimfen, stuiterend en dansend van plezier afgebeeld op het prachtige schilderij. 

Het tafereel heeft een betoverend karakter dat het gevoel van magie en betovering versterkt door het zachte, diffuse licht dat het vult.

Domenichino's nauwgezette toewijding aan details is zichtbaar in elke werkruimte, van de delicate gelaatstrekken van de mensen tot de verbazingwekkende plooien van de gordijnen.

De nimfen worden weergegeven met verbluffende elegantie en schoonheid, en hun golvende haar en kleding suggereren beweging en energie.

Elk figuur in de compositie is zorgvuldig geplaatst om een ​​gevoel van ritme en balans te geven, waardoor het energiek en harmonisch wordt.

Over het geheel genomen roept het schilderij een gevoel van vrede en rust op en nodigt het kijkers uit om zich onder te dompelen in de wereld van de klassieke mythologie. 

Het is rijk aan symboliek en onderzoekt thema's als de natuur, vrouwelijkheid en de kracht van het goddelijke.

Danae

Dit schilderij maakt deel uit van een beroemde collectie gemaakt door Correggio voor Federico II Gonzaga, de hertog van Mantua. 

De hertog schonk deze schilderijen, waaronder dit van Danae, later aan Karel V. 

Ze werden mogelijk in 1530 in Bologna gegeven, maar waarschijnlijker in november 1532, toen de keizer Mantua bezocht. 

Het schilderij toont Danae, een prinses die door haar vader, koning Acrisius, is opgesloten om te voorkomen dat ze kinderen krijgt. 

Het legt het moment vast waarop Danaë en Jupiter, die in gouden regen verandert zoals verteld door Ovidius, samenkomen. 

Hun kind, Perseus, vervult de profetie door uiteindelijk de Argivische koning te doden.

Uniek onder de werken van Correggio is dat deze scène zich binnenshuis afspeelt, in een meer intieme setting. 

Het bevat Hymen, de god van het huwelijk, en twee cupido's die controleren of het goud (de vorm van Jupiter) puur is. Deze daad symboliseert Jupiters ware en onschatbare liefde voor Danae.

Veelgestelde vragen over Borghese Galley-schilderijen

Uitgelichte afbeelding: Tripadvisor.in