Galleria Borghese is een enorme kunstgalerie in Rome met een toevluchtsoord met indrukwekkende collecties van reuzen als Bernini en Caravaggio.
Als je rondloopt, zie je de levendige sculpturen van Gian Lorenzo Bernini die bijna klaar lijken om te bewegen.
En de diepe, ontroerende schilderijen van Caravaggio die sterke emoties oproepen.
De Borghese Gallery is meer dan alleen een museum; het is waar je terug in de tijd kunt reizen en ongelooflijke kunst kunt zien.
Caravaggio-schilderijen
De Galleria Borghese in Rome herbergt een uitzonderlijke collectie schilderijen van Caravaggio, met zes meesterwerken van Michelangelo Merisi da Caravaggio.
Er zijn zes schilderijen, waaronder Young Sick Bacchus, Saint Jerome Writing en Boy with a Basket of Fruit.
Onder deze valt 'Bacchus' op, waarbij Caravaggio's realistische weergave de Romeinse god van de wijn op een opvallend menselijke manier tot leven brengt.
Caravaggio-schilderijen tentoongesteld in de Galleria Borghese in Rome:
Jonge zieke Bacchus (1593)
Sick Bacchus is een ander opmerkelijk kunstwerk van Caravaggio dat een realistische en ziekelijke adolescente Bacchus met een vergeelde huid voorstelt die een tros druiven vasthoudt.
Dit schilderij is geen direct zelfportret, maar weerspiegelt mogelijk de persoonlijke worstelingen van Caravaggio.
Dit stuk beeldt Bacchus af, de Romeinse god die geassocieerd wordt met landbouw, wijn en vruchtbaarheid, als ziek en zwak.
Caravaggio zelf kampte met overmatig drankgebruik, en dit schilderij laat die kant van hem zien.
Zieke Bacchus is het laatste schilderij van Caravaggio in zaal VIII van de collectie voordat de tentoonstelling overgaat op sculpturen van Bernini.
Heilige Hiëronymus Schrijven (1605)
Het schilderij van de heilige Hiëronymus is opmerkelijk omdat het een cruciaal moment in de christelijke geschiedenis afbeeldt in de vertaling van de Bijbel van het Grieks naar het Latijn.
Je kunt gemakkelijk over het hoofd zien hoe moeilijk het in het verleden was om kennis te delen.
Als je in de vierde eeuw in Rome een christen was die geen Grieks verstond, werd je enigszins buitengesloten totdat de heilige Hieronymus langskwam.
Dankzij zijn vertaling in het Latijn konden Romeinen die alleen Latijn kenden eindelijk de Bijbel lezen en omarmen.
David met het hoofd van Goliath (1605)
David, een bijbelse figuur, wordt vaak afgebeeld in de kunst, en deze versie van Caravaggio toont hem de overwinning na het onthoofden van Goliath.
Caravaggio schilderde zijn eigen gezicht als Goliath, wat leidde tot verschillende interpretaties van het schilderij.
Er zijn theorieën dat de jongen op het schilderij de assistent van Caravaggio vertegenwoordigt, mogelijk zijn geliefde, of zelfs Caravaggio zelf, en verschillende fasen van zijn leven laat zien.
Een andere populaire verklaring is dat Caravaggio het schilderde als een geschenk voor paus Paulus V, die vergeving zocht voor een misdaad die hij had begaan.
Hij keerde echter nooit meer terug naar Rome en stierf kort daarna, waardoor dit een van zijn laatste schilderijen is.
Jongen met een fruitmand (1593)
Dit schilderij is gemaakt door Caravaggio toen hij nog maar 22 jaar oud was in Milaan en is te zien in zaal VII van de Borghese-galerij.
In dit schilderij gebruikt Caravaggio een techniek genaamd clair-obscur, wat zich vertaalt naar 'licht-donker', waarbij de details van het onderwerp worden benadrukt door het gebruik van schaduwen.
Dit stuk is een van Caravaggio's eerdere werken en verwijst op subtiele wijze naar zijn onrustige leven.
Omdat hij zijn ouders jong had verloren en te kampen had met middelenmisbruik, beeldde Caravaggio vaak prostituees of daklozen af, wat duidelijk te zien was aan het vuil dat op hun lichamen te zien was.
Dit specifieke schilderij valt echter op als uitzondering.
De nauwkeurigheid van Caravaggio's weergave van fruit werd zeer geprezen door Perdue, die de nauwgezette aandacht voor detail van de kunstenaar opmerkte.
Narcis (1597)
Er wordt aangenomen dat Caravaggio de Narcissus tussen 1597 en 1599 schilderde.
Het toont het mythologische verhaal van Narcissus, een jonge man die naar zijn spiegelbeeld in het water kijkt en er verliefd op wordt.
Hij raakte zo geobsedeerd door zijn spiegelbeeld dat hij de aanblik van zijn beeld niet kon achterlaten, wat tot zijn ondergang leidde.
Deze compositie belicht het thema van de obsessie met zichzelf en het tragische lot van Narcissus.
Caravaggio's gebruik van clair-obscur, het dramatische contrast tussen licht en donker, benadrukt de emotionele intensiteit van de scène en Narcissus' fixatie op zijn eigen beeld.
Het schilderij staat bekend om zijn psychologische diepgang en Caravaggio's meesterlijke omgang met licht en schaduw om de moraal van het verhaal over te brengen.
Johannes de Doper (1602)
Direct naast 'Jongen met een fruitmand' vindt u een ander schilderij van Caravaggio, 'Jan in de wildernis', waarop een vermoeide en magere Johannes de Doper te zien is.
Een gewone kunstcriticus zou kunnen denken dat Sint-Jan er zo verdrietig uitziet omdat hij denkt aan het komende offer van Jezus Christus.
Maar degenen die bekend zijn met de methoden van Caravaggio zouden kunnen raden dat hij gewoon een straatjongen als model gebruikte, die zich tijdens de sessie verveelde, en dat is wat Caravaggio schilderde.
Historisch gezien wordt er gezegd dat Scipione Borghese en zijn oom, paus Paulus V, dit schilderij, samen met 'Zieke Bacchus' en 'Jongen met een fruitmand', van Giuseppe Cesari hebben afgenomen nadat hij naar verluidt ten onrechte in de gevangenis was beland.
Dit gaf de familie Borghese de kans om deze kunstwerken te bemachtigen.
Zorg ervoor dat je opmerkt hoe vuil de jongen eruit ziet, vooral op zijn borst en schouders.
Caravaggio koos vaak modellen uit de lagere sociale klassen om geld te besparen, waardoor ze er nogal ruig uitzien.
Palafrenieri van Caravaggio
Tegenover het schilderij van St. Hieronymus staat een groot kunstwerk genaamd 'Palafrenieri', met Jezus, zijn moeder Maria en zijn grootmoeder Anne.
Aanvankelijk hadden de makers het schilderij bedoeld voor de Sint-Pietersbasiliek in Rome.
De autoriteiten wezen het echter af omdat ze de afbeelding van Maria, Jezus en Anna ongepast vonden voor de heilige ruimte.
Op het schilderij draagt Maria een jurk die als te onthullend wordt beschouwd voor de maagdelijke moeder van God.
Jezus met rood haar werd in de kunst vaak geassocieerd met negatieve eigenschappen en werd niet goed ontvangen.
Bovendien lijkt Anne, de moeder van Mary, bedroefd. Haar huid ziet er stoer uit en haar uitdrukking is boos als Maria en Jezus op een slang stappen, wat symbool staat voor hun overwinning op het kwaad.
Bernini's sculpturen
De galerij herbergt verschillende beroemde marmeren sculpturen van barokmeester Gian Lorenzo Bernini, zoals Apollo en Daphne, De verkrachting van Proserpina, David en Aeneas, Anchises en Ascanius.
Het bevat de ongelooflijke persoonlijke collectie van kardinaal Scipione Borghese, een belangrijke beschermheer van de kunst in het begin van de 17e eeuw.
Dit intieme en weelderige museum staat bekend om de hoofdingang, waar de marmeren sculpturen van mythologische taferelen van Gian Lorenzo Bernini worden uitgelicht.
Hieronder leggen Apollo en Daphne het moment vast waarop Daphne's handen beginnen te veranderen in boomschors en bladeren om aan Apollo's greep te ontsnappen.
In een ander belangrijk werk houdt Pluto Proserpina bij de dij vast terwijl hij haar naar de onderwereld sleept, terwijl haar lichaam in een kronkelige houding draait.
Bernini's technische beheersing is ook te zien in Aeneas, Anchises en Ascanius, waarin een Trojaanse held wordt afgebeeld die met zijn gezin Troje ontvlucht.
Entreehal en Marcus Curtius springen in de kloof
In de prachtige welkomstruimte van het paleis vind je oude Romeinse mozaïeken op de vloeren.
Er wordt aangenomen dat deze mozaïeken afkomstig zijn uit de Thermen van Caracalla in Rome.
Wat ook opvalt is een prachtig plafond met ingewikkelde ontwerpen in rococostijl met scènes uit de heidense mythologie.
Als je je rug naar de deur draait en naar de plek kijkt waar de muur het plafond raakt, vind je een indrukwekkend reliëfsculptuur van Pietro Bernini, de vader van de beroemde Gian Lorenzo Bernini.
Dit beeld is uniek en stelt de legende van Marcus Curtius voor.
Volgens het verhaal ontstond er in Rome na een aardbeving in de vierde eeuw voor Christus een grote scheur in de grond
De Romeinen dachten dat dit een teken was en vroegen een waarzegger wat ze moesten doen.
Hij vertelde hen dat de goden hun meest waardevolle schat in de scheur wilden hebben.
Marcus Curtius zei dat de belangrijkste schat van Rome zijn moed was.
Dus kleedde hij zich in volle wapenrusting, stapte op zijn paard en sprong in de spleet, die zich vervolgens sloot en zogenaamd Rome zou redden.
De heilige en profane liefde van Titiaan
Nicolo Aurelio bestelde dit schilderij voor zijn huwelijk met Laura Bagarotto in 1514.
Aanvankelijk heette het in 1613 "Schoonheid versierd en schoonheid zonder opsmuk", maar kreeg zijn huidige naam in 1693.
Het kunstwerk toont een gesprek tussen twee versies van Venus, die staat voor de liefde van mensen en goden, samen getoond maar benadrukt ook hun verschillen.
Venus, die goddelijke liefde vertegenwoordigt, is naakt en hoger geplaatst en toont zuiverheid en hemelse schoonheid.
De andere Venus, die de menselijke liefde en de vreugde van het huwelijk vertegenwoordigt, is daarentegen gekleed en dichter bij de grond.
Cupido en rozen ertussen benadrukken het thema liefde, en een afbeelding van wilde lust op een sarcofaag voegt een nieuwe laag aan het schilderij toe.
De creatie van Titiaan combineert op vakkundige wijze tegenstellingen, van de manier waarop de figuren worden getoond tot hun symbolische betekenissen, waarbij gebruik wordt gemaakt van mythen en ideeën uit de Renaissance.
Diana en haar nimfen door Domenichino
Op het schilderij in kamer nummer 14 is Diana afgebeeld, de godin van de jacht, die altijd bij haar groep nimfen is.
Ze is ook verbonden met verlangen en vruchtbaarheid. Het verhaal op het schilderij gaat over Diana en een man genaamd Acteon.
Acteon ziet Diana per ongeluk terwijl ze aan het baden is, wat haar verrast. Geërgerd spettert Diana water over hem heen, en hij verandert in een hert.
De situatie wordt nog erger wanneer Acteons eigen honden op hem worden losgelaten, en ze hem uiteindelijk doden.
Je ziet het verhaal zich ontvouwen op het schilderij, van Acteon die door de bomen spioneert, tot de honden die aanvallen en ten slotte het hert dat wordt weggevoerd.
Er zit ook een beetje drama achter het schilderij.
Kardinaal Pietro Aldobrandini wilde het niet aan Scipione Borghese verkopen, waardoor hij net als anderen in de gevangenis werd gegooid.
Het schilderij laat zien dat je niet met Diana wilt rotzooien, en misschien leek Scipione Borghese in dat opzicht een beetje op haar.
Graflegging van Rafaël
Het betreft een litho naar een tekening van Raphael uit circa 1506-07, die zich nu in het Louvre in Parijs bevindt.
De tekening was een studie voor Raphael's schilderij 'De Borghese Graflegging', voltooid in 1507 en momenteel in de collectie. Galleria Borghese, Rome.
Deze print maakt deel uit van een serie van de Lawrence Gallery met kopieën van Raphael's tekeningen.
Het schilderij was oorspronkelijk het grootste deel van een altaarstuk voor een kerk in Perugia, gemaakt ter ere van Atalanta Baglioni's zoon Grifonetto, die in 1500 werd vermoord.
Raphael begon er rond 1505 aan te werken, en vele schetsen leidden tot het uiteindelijke stuk.
Het toont hoe Christus naar zijn graf wordt gedragen, een scène die traditionele thema's combineert met de verhalen van Rafaël.
Scipione Borghese, een familielid van paus Paulus V, verplaatste het schilderij in 1608 naar zijn collectie in Rome.
Napoleon nam het in 1797 mee naar Parijs, maar keerde het in 1815 terug naar Rome.
De geit Amalthea met het kind Jupiter en een faun
Dit beeldhouwwerk toont een jonge god, Jupiter, die een geit melkt genaamd Amalthea, die naar hem kijkt.
Een kleine faun, Pan, drinkt melk uit een kom achter de geit.
De eerste bekende vermelding van dit beeldhouwwerk in Villa Pinciana was in 1615.
Niemand wist lange tijd wie het maakte, tot 1926, toen het werd toegeschreven aan Gian Lorenzo Bernini, een beroemde kunstenaar.
Sommige mensen vragen zich af of Bernini het echt heeft gehaald, maar het wordt nog steeds gezien als een vroeg teken van zijn grote vaardigheid.
Men denkt dat het beeld een hoopvolle terugkeer symboliseert naar een vredige en welvarende tijd, geïnspireerd door het verhaal van Amalthea en verbonden met Paulus V uit de familie Borghese, die destijds paus was.
Paolina Borghese als Venus Victrix
Paolina Borghese als Venus Victrix” is een gerenommeerd neoklassiek marmeren beeldhouwwerk gemaakt door de Italiaanse kunstenaar Antonio Canova tussen 1805 en 1808.
Het beeldhouwwerk in opdracht van Camillo Borghese, echtgenoot van Paolina Borghese en zwager van Napoleon Bonaparte, beeldt Paolina af als de Romeinse godin Venus.
Het beeld, gemaakt tussen 1804 en 1810 in Rome, toont haar gedeeltelijk bedekt, waardoor een zeer aantrekkelijk beeld ontstaat.
Paolina Borghese was een prominente figuur van haar tijd, bekend om haar schoonheid, charme en invloed, gekozen als de mooiste van twee andere godinnen.
Ze wordt liggend op een bank afgebeeld, gedeeltelijk gedrapeerd in stof die haar wulpse figuur accentueert.
Haar houding is ontspannen en verleidelijk, met één arm boven haar hoofd en de andere op haar heup.
Haar uitdrukking is sereen en zelfverzekerd en belichaamt de tijdloze allure van de godin Venus.
In deze afbeelding belichaamt Paolina de geïdealiseerde schoonheid en gratie van Venus, waarbij ze de klassieke idealen van harmonie, evenwicht en perfectie oproept.
Het vertegenwoordigt niet alleen de schoonheid van het onderwerp, maar ook het artistieke genie van de maker ervan, en vereeuwigt zowel Paolina Borghese als Antonio Canova in de annalen van de kunstgeschiedenis.
Gladiatormozaïeken
In 1834 werden zeven stukken oude Romeinse mozaïeken gevonden tijdens een opgraving op het landgoed Borghese nabij Rome.
Deze kunstwerken toonden scènes van jacht- en gladiatorengevechten, waarschijnlijk afkomstig uit een rijke Romeinse villa.
Het stuk waar we het over hebben, bestaat uit kleurrijke stukken die een scène vormen van een panterjacht met twee niveaus: dode panters bovenaan en een gevecht onderaan.
Er is een panter die niet vecht aan de ene kant en alleen de voeten van een ander dier aan de andere kant.
Het tonen van gladiatoren- en jachttaferelen in huizen was destijds een manier voor rijke mensen om te pronken met hun status en moed.
Dame met eenhoorn door Raphael
In 1506 schilderde Raphael een schilderij dat de familie Borghese in 1760 kocht, niet wetende dat het van hem was.
Pas tijdens een 19e-eeuwse restauratie beseften mensen dat Raphael het had gemaakt.
Het schilderij hangt in kamer nummer negen en toont een vrouw die een eenhoorn vasthoudt, wat symbool staat voor zuiverheid, maar niemand weet wie ze is.
Haar manier van zitten en de achtergrond doen denken aan een ander schilderij, “Dame met de Hermelijn” van Leonardo da Vinci.
Uit later onderzoek bleek dat Raphael eerst samen met de vrouw een hond schilderde, maar deze vervolgens veranderde in een eenhoorn.
De afzetting door Rafaël
In 1507 schilderde Raphael 'The Deposition' op houten panelen voor Atlanta Baglione ter nagedachtenis aan haar overleden zoon.
Het schilderij bevindt zich in kamer nummer negen en bevat figuren die Jezus naar zijn graf dragen, van wie er één lijkt op haar zoon, Grifonetto Baglione.
Grifonetto maakte deel uit van een complot om op 3 juli 1500 leiderschapsposities in zijn stad over te nemen.
Het plan mislukte echter en zijn beschaamde moeder ontzegde hem uiteindelijk zijn toevlucht toen hij probeerde terug te komen.
Hij werd vermoord na een confrontatie met Gian Paolo Baglione, het nieuwe familiehoofd.
Jaren later vroeg zijn moeder aan Raphael om het schilderij voor hem te maken.
Op het schilderij is echter niet te zien dat Jezus van het kruis wordt gehaald, zoals de titel “The Deposition” suggereert, aangezien dat tafereel zich ver op de achtergrond bevindt.
Raphael was creatief met de scène en toonde zijn talent in het realistisch weergeven van een levenloos lichaam.
Uitgelichte afbeelding: tripadvisor. com
